op de crypto
Al duizenden jaren is er een dominante internationale munteenheid. Tot 15 augustus 1971, toen president Nixon het goudvenster sloot en het recht van buitenlandse regeringen om hun dollaractiva in te wisselen voor goud introk, waren de dominante valuta gouden of zilveren munten, of bankbiljetten of rekeningen die in goud of zilver konden worden omgezet.
Vandaag varen we op zicht
Historisch gezien kwamen en gingen deze dominante valuta's. De Amerikaanse dollar verdrong het Britse pond, dat in de 19e eeuw de dominante valuta in de wereld was, aan het begin van de Eerste Wereldoorlog.
Ook al was het goud door Nixon overboord gegooid, er bestond nog steeds een mondiaal monetair systeem: het "Bretton Woods-systeem". Dat systeem was in juli 1944 gedurende drie korte weken ontwikkeld door een sterrencast, waaronder John Maynard Keynes, in Bretton Woods, New Hampshire. ze konden in ieder geval niet te veel variëren.
Toen het goud eenmaal uit de mand was gehaald, brak het Bretton Woods-systeem en werd het in 1973 verlaten. Sindsdien reist de wereld blindelings.
De ineenstorting van de markten
Dus wat gebeurde er na de noodlottige gebeurtenissen van 1971 en 1973? Het leek een beetje op het oversteken van de Niagara-watervallen in een ton. Boven de watervallen is het water kalm. Beneden is het water onstuimig. De overgang is brutaal. De verschuiving van een systeem van "vaste" wisselkoersen die, zij het losjes, gekoppeld waren aan goud, naar een niet-drijvend wisselkoerssysteem was inderdaad brutaal.
De waarde van de dollar kelderde en dat gold ook voor de Dow Jones, die met 45% kelderde. De dollar stortte in ten opzichte van de machtige Zwitserse frank en verloor tussen januari 65,5 en oktober 1971 1978% van zijn waarde.
Kortom, de jaren zeventig veranderden in een economische nachtmerrie voor de Verenigde Staten. Dankzij het decennium van de jaren zeventig kwam het woord 'stagflatie' ons lexicon binnen. Bovendien was navigeren na de tumultueuze overgang niet zo eenvoudig. De frequentie en ernst van grote internationale financiële crises zijn toegenomen.
Een ineenstorting voor iedereen
Herinner je je de Mexicaanse tequilacrisis van het midden van de jaren negentig, de Aziatische financiële crisis en de nederlaag van de Russische roebel nog? Sindsdien hebben ook bankencrises ons vaker bezocht. Wie kan de spaar- en kredietcrisis van de jaren tachtig of het Lehman Brothers-fiasco van 90 vergeten?
Ook voor Amerikaanse consumenten en spaarders is het niet goed gegaan. Een dollar uit 1971, na vijf decennia inflatie, zou vandaag de dag nog maar 15 cent waard zijn.
Het is tijd om ons niet-systeem te vervangen door een nieuwe Bretton Woods. Bretton Woods was het resultaat van een perfecte storm: enkele grote problemen; een reeks ideeën die tot een consensus heeft geleid; een groep getrainde en capabele deelnemers; en een leider, namelijk de Verenigde Staten, die klaar was om de wereld te leiden.
Vandaag zie ik niet zo'n perfecte storm aan de horizon. Bovendien kan een ineenstorting van het snel groeiende cryptocurrency-ecosysteem voldoende zijn om de komst van een dergelijke storm aan te geven.
