De opkomst van digitale valuta biedt ook een aanzienlijk aantal kansen. Als ze goed worden uitgebuit, kunnen bedrijven en verschillende organisaties alternatieve en duurzame bronnen van inkomsten creëren. Om deze mogelijkheden te vergroten, moeten de economieën van derdewereldlanden de integratie van digitale valuta overnemen.
Waarom is het nog niet gedaan?
Een belangrijk probleem is dat ontwikkelingslanden een lage productie hebben en dat de arbeidsmarkt in moeilijkheden verkeert. Vaak worden de middelen die nodig zijn voor de productie, overgelaten aan import.
De hogere klasse zet de nodige gereedschappen in en ondersteunt de lagere klasse door hen handarbeid toe te vertrouwen. Dit resulteert dan in een verandering in de verdeling van het bezit van rijkdom.
Om deze cyclus te doorbreken, kan de afhankelijkheid van digitale valuta voor eigenaren van kleine bedrijven in de nabije toekomst worden genormaliseerd, hoewel dit misschien niet resulteert in een eerlijke verdeling van rijkdom.
Voor dominante activa zoals Bitcoin kunnen bedrijven gebruikmaken van het transparante en gedecentraliseerde model van de blockchain door crypto-activabetalingsopties op hun platform te gebruiken.
Voor bedrijven die nog geen online aanwezigheid hebben, kunnen Bitcoin-geldautomaten en handelaar-apps van pas komen.
Een ander sterk groeiend kanaal is de implementatie van buitenlandse cryptocurrency-gerelateerde initiatieven die hun bedrijven willen compenseren op een cryptovriendelijke bestemming.
Ontwikkelingslanden kunnen de economische groei versnellen door zorgvuldig gebruik te maken van deze geschatte miljardenkans.
Mogelijkheden onderdrukt in ontwikkelde landen
Met landen als de Verenigde Staten die hard optreden tegen digitale valuta-initiatieven, kunnen cryptovriendelijke landen veel profiteren in ruil voor belastingvoordelen en nog veel meer.
Investeringsmaatschappijen in cryptocurrency zijn een andere onafhankelijke methode om rijkdom te creëren onder burgers van ontwikkelingslanden.
Afgezien van de handel in cryptocurrency, die al een dominante praktijk aan het worden is onder een groot aantal millennials in ontwikkelingslanden, zijn de investeringspraktijken die belanghebbenden in staat stellen om investeren onafhankelijk hun eigen middelen zouden het armoedepercentage kunnen helpen afvlakken.
Dit zou vooral nuttig zijn in landen als Nigeria en Zuid-Afrika, waar de laatste tijd talrijke Ponzi-regelingen floreerden.
Een opmerkelijke gebeurtenis was de komst van MMM (Mavrodi Mundial Moneybox), een Ponzi-schema dat liep van 2016 tot en met 2018, en beloofde Nigerianen een sterk rendement na investeringen en het doorverwijzen van gebruikers naar het platform.
Het platform stortte later in, kort na de dood van de oprichter. De Nigerian Deposit Insurance Corporation (NDIC) meldde dat het platform maar liefst $ 49,3 miljoen verloor.
Volgens onofficiële bronnen zijn Nigeria, Ghana en andere grote Afrikaanse landen tot op heden nog steeds vastbesloten om in dergelijke programma's te investeren. Als grote beleggingsondernemingen in cryptocurrency strategisch bedrijven zouden openen in verschillende delen van het land, zou er een aanzienlijke economische impuls kunnen zijn.
