Po wielu latach inwestycji, eksperymentów i ulepszeń infrastruktury, skrzyżowanie trzech trendów rynkowych toruje drogę do przyjęcia przez przedsiębiorstwa rozproszonych sieci publicznych: tokenizacja, zdecentralizowane finanse (DeFi) i zmiana logiki biznesowej na poziomie 2.
W roku 2020 staje się coraz bardziej jasne, że te trendy sprawiły, że firmy są otwarte na korzystanie z technologii księgi rozproszonej (DLT) w sposób, który po prostu nie istniał w 2017 roku.
Tokenizacja umożliwiająca działalność gospodarczą, DeFi stymuluje efektywniejsze finansowanie
Wczesne przypadki użycia DLT skupiały się na jego możliwości synchronizacji rozproszonego rejestru pomiędzy wieloma stronami, zapewniając, że wszystkie strony otrzymały te same informacje w tym samym czasie i że każdy uczestnik sieci miał zaufanie do procesu.
W 2020 roku koncepcja i zakres tokenów stały się lepiej zrozumiałe i wykorzystane. Na przykład ważnym przypadkiem użycia jest identyfikowalność łańcucha dostaw, w szczególności rejestrowanie czasu i miejsca wytworzenia produktu oraz jego ścieżki w łańcuchu dostaw.
Tokeny cyfrowe przeznaczone są do prowadzenia działalności gospodarczej, a tendencja ta nabiera tempa. Produkty i usługi w całej gospodarce światowej wkrótce zostaną tokenizowane. Przykładem tego jest łańcuch dostaw Coca-Coli (stan magazynowy Coca cola – znacznik: KO). Chociaż bańka DeFi z 2020 r. wydaje się nieco podobna do ICO-manii z 2017 r., podstawy ruchu DeFi zmienią oblicze finansów w przyszłości.
Przeniesienie logiki biznesowej na poziom 2
W miarę przyspieszania wdrażania DLT w przedsiębiorstwach istnieje silna potrzeba zapewnienia prywatności podczas inteligentnej realizacji kontraktów. Sieci publiczne ujawniają logikę biznesową i dane inteligentnych kontraktów, potencjalnie ujawniając wrażliwe informacje biznesowe lub dane dotyczące prywatności użytkowników.
Oprócz obaw związanych z prywatnością, skalowalność i koszty związane z sieciami publicznymi spowodowały podział rynku DLT w 2015 r. wraz z wprowadzeniem na rynek Hyperledger, a później R3 Corda w 2016 r.
Zatem w obliczu przeszkód związanych z wydajnością, kosztami i przepisami obowiązującymi w sieciach publicznych w tamtym czasie firmy zdecydowały się na utworzenie prywatnych, podzielonych na segmenty i dostosowanych do konkretnego celu sieci DLT.
W ciągu ostatnich pięciu lat prywatna branża DLT nauczyła się, że zarządzanie siecią DLT przez wiele niezależnych podmiotów jest czasochłonne, kosztowne i złożone. Jednocześnie sieci publiczne zdały sobie sprawę, że aby osiągnąć skalowalność i obniżyć koszty, muszą przenieść realizację logiki biznesowej z warstwy 1 (sieć rdzeniowa) do warstwy 2 (sieci brzegowe).
W rezultacie jeden z głównych trendów branżowych zaobserwowany w 2020 r. zakładał, że aplikacje korporacyjne przenoszą wykonywanie logiki biznesowej do sieci warstwy 2 i po prostu wykorzystują warstwę 1 do celów konsensusu i arbitrażu.
Podejście to łączy w sobie zalety sieci publicznych – rozproszone zaufanie – z zaletami sieci prywatnych, tj. niskim kosztem, skalowalnością, prywatnością i zgodnością z przepisami. Postęp technologiczny w 2020 r. położył podwaliny pod przyjęcie DLT w przedsiębiorstwach. Nadszedł czas, aby firmy skorzystały z tych odkryć.
